Sosny do ogrodu
Sosny to wyjątkowe, wolno rosnące drzewa iglaste. Są szczególnie cenione do ogrodów ze względu na swój atrakcyjny wygląd, wytrzymałość, odporność i niewielkie wymagania. Sosny są łatwe w uprawie, a do tego piękne — czy trzeba czegoś więcej, by zdecydować się właśnie na nie?
Zainwestuj w sosnę!, czyli jak zyskać piękny iglak do ogrodu
Piękne iglaki to ozdoba każdego ogrodu i wyjątkowa dekoracja zarówno w czasie sezonu, jak i w momencie, gdy z nieba sypie puszysty śnieg, a pozostałe rośliny są uśpione. Zimozielone okazy są szczególnie cenione właśnie dzięki swojemu wyglądowi, estetycznemu i pięknemu o każdej porze roku. Wśród roślin iglastych sosny są szczególnie lubiane i cenione. Ich naturalne piękno, ciekawy pokrój i wielość odmian pozwala stworzyć atrakcyjne zagospodarowania terenów zielonych oraz aranżacje, które przypadną do gustu każdemu. Zobacz sam, jak łatwo stworzyć z sosny coś pięknego w ogrodzie i zdecyduj się na to estetyczne rozwiązanie.
Najpospolitsze gatunki i odmiany sosny
Sosna to szereg różnorodnych gatunków, a każdy gatunek często posiada jeszcze ciekawe odmiany. W ogrodach stosuje się zarówno formy podstawowe, jak i nietypowe wariacje. Najbardziej popularne są: sosna pospolita (Pinus sylvestris), sosna górska (Pinus mugo), sosna czarna (Pinus nigra), sosna limba (Pinus cembra) i sosna wejmutka (Pinus strobus).
Sosna pospolita (Pinus sylvestris)
Forma podstawowa tego drzewa może dorastać do wysokości 40 metrów. Sosna pospolita jest wybitnie światłożądna, ale tolerancyjna w stosunku do gleby i odczynu. Nie przeszkadzają jej gleby piaszczyste, ani bagienne. Sosna ta to jeden z najbardziej znaczących gatunków lasotwórczych. Doskonale wygląda jako soliter — ukazywane są wtedy jej szczególne wdzięki i atrakcyjny pokrój z widocznymi poziomami. Sosna ta jest wyjątkowo wytrzymała na mróz, upały oraz silny wiatr. Polecana na siedliska słabsze do parków i większych ogrodów.
Ciekawe odmiany sosny pospolitej: 'Fastigiata', o kolumnowym pokroju, dorasta do 10 m wysokości; 'Watereri', wolno rosnąco odmiana, może dorastać do 4 m wysokości i osiągać podobną szerokość, nadaje się do uprawy w pojemnikach i do nasadzeń w niewielkim ogrodzie.
Sosna górska (Pinus mugo)
Zwana też popularnie kosodrzewiną, sosna górska osiąga niewielkie wymiary i kojarzy się szczególnie z krajobrazem górskim. Ma bardzo małe wymagania glebowe i nie raz jest wykorzystywana jako gatunek pionierski przy rewitalizacji terenów poprzemysłowych lub zdewastowanych. Doskonale sprawdzi się jako naturalny sposób na umacnianie skarp i zboczy, zapobiega osuwaniu się ziemi dzięki wytwarzaniu silnego i rozbudowanego systemu korzeniowego. Z uwagi na niewielkie rozmiary polecana do nasadzeń w małych ogrodach. Preferuje stanowiska słoneczne, jest w pełni mrozoodporna.
Ciekawe odmiany sosny górskiej: 'Gnom', o kulistym pokroju, można ją prowadzić również w formie piennej, osiąga do 2 m wysokości, polecana do ogrodów skalnych, na skarpy i niskie żywopłoty; 'Humpy', to z kolei wyjątkowo niska odmiana, dorastająca zaledwie do 20 - 30 cm, jest cenną rośliną do niewielkich ogródków; 'Wintergold', o atrakcyjnym, intensywnie żółtym wybarwieniu.
Ogromna część odmian sosny górskiej nadaje się do uprawy w pojemnikach. Tworzy się z jej pomocą atrakcyjne aranżacje na balkony i tarasy. Sosna górska to również materiał na popularne drzewka bonsai.
Sosna czarna (Pinus nigra)
Forma podstawowa to wyjątkowo wysokie drzewo (do 40m) o ciemnej, prawie czarnej korze. U starszych okazów korona jest parasolowata, atrakcyjnie podzielona na widoczne piętra. Mało wymagająca co do gleby, toleruje słoneczne i półsłoneczne stanowiska. Jest całkowicie mrozoodporna, odporna również na szkodniki i choroby. Polecana raczej do dużych ogrodów, parków i do nasadzeń krajobrazowych.
Atrakcyjne odmiany sosny czarnej: 'Brepo', o zwartej, kulistej koronie, dorasta do 1 m, polecana do małych ogródków, można prowadzić ją w formie piennej i uprawiać w pojemniku; 'Pyramidalis', dostała do kilkunastu metrów, u starszych okazów korona wąskopiramidalna, rośnie wolniej niż inne odmiany, tolerancyjna co do zanieczyszczenia powietrza, polecana jako soliter, a także na nasadzenia grupowe i szpalery.
Sosna limba (Pinus cembra)
To wolno rosnące drzewo może osiągać nawet 25 m i wyróżnia się wśród współbraci wyjątkowo gęstą, jajowatą koroną. Wymaga stanowiska słonecznego i dużej wilgotności, ale dobrze radzi sobie także na siedliskach słabszych. Odporna na mróz, wiatr, zanieczyszczenia oraz choroby i szkodniki. Naturalnie występuje jedynie w wysokich partiach gór. Polecana do sadzenia jako majestatyczny, dominujący w krajobrazie soliter.
Sosna wejmutka (Pinus strobus)
To drzewo dorasta do 30 m i ma wąską, luźno ułożoną koronę. Wymaga stanowisk słonecznych, ale znosi też cień, nie ma specjalnych preferencji glebowych. Wyjątkowo odporna na mróz, susze i silny wiatr, wrażliwa za to na choroby takie jak rdza. Polecana do sadzenia pojedynczo lub w niewielkich skupiskach. Forma podstawowa nadaje się raczej do dużych terenów zielonych i parków.
Ciekawa jest odmiana 'Radiata' sosny wejmutki, o kulistym pokroju, polecana szczególnie do aranżacji w stylu japońskim, ogródków skalnych, wrzosowisk i kompozycji mieszanych. Sprawdzi się również jako roślina do pojemników.
Nie tylko sosny, czyli co jeszcze znajdziemy tutaj z rodziny sosnowatych
Oprócz sosen w grupie tej znajdziesz także inne rośliny, które należą do rodziny sosnowatych. Znajdują się tu, chociażby cedry — himalajski oraz libański.