Picea omorika

Produkt z odbiorem w sklepach stacjonarnych bez możliwości wysyłki: Krosno Bieszczadzka, Sanok, Rzeszów Aleja Wyzwolenia, Nowy Sącz, Mielec, Jarosław, Szaflary, Zamość, Kielce, Ładna, Cieszyn, Żywiec, Rybnik, Bielsko-Biała, Tychy, Chrzanów

Świerk serbski – drzewo do 25 m; pokrój wąski; igły od spodu srebrzyste;

Drzewo szybko rosnące, dorastające do wysokości 30 m, w naszych warunkach zwykle niższe (20 m), o zróżnicowanym pokroju. Większość egzemplarzy ma korony wąskie, strzeliste, ale zdarzają się egzemplarze o koronie szerszej. Gałęzie krótkie skierowane łukowato ku górze. Gałęzie boczne, także krótkie, zwisające.
Igły 1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, spłaszczone, u młodych roślin ostre i kłujące, u starszych tępe. Na górnej stronie ciemnozielone, błyszczące, na dolnej niebieskawobiałe z dwoma białymi paskami. Ułożone na pędach bardzo gęsto, skierowane nieco do przodu. Późno rozpoczyna wegetację.
Szyszki niewielkie, 3-6 cm długości, u nasady zwężone. Przed dojrzeniem fioletowe lub purpurowe, po dojrzeniu cynamonowobrązowe, łuski sztywne, zaokrąglone, drobno ząbkowane.
Odporny na mróz (strefa 5a).
Mało wymagający co do podłoża, preferuje jednak podłoże przepuszczalne, o umiarkowanej wilgotności i odczynie lekko kwaśnym. Dość odporny na warunki miejskie.
Gatunek polecany do parków, zieleni miejskiej i osiedlowej, a także do ogrodów przydomowych. Sadzi się go pojedynczo na trawnikach lub też w grupach jednorodnych. Nadaje się do obsadzania dróg i ścieżek w parkach. Może być sadzony w miastach na placach i pasach zieleni oraz na terenach przemysłowych, a także na terenach rekultywacyjnych. Jeden z częściej spotykanych gatunków świerka.