Ile kleju pod płytki podłogowe? Klejenie płytek krok po kroku
Po dokonaniu wyboru rodzaju płytek ceramicznych z których ma się składać okładzina, konieczne jest zdecydowanie, jaka zaprawa klejowa połączy je z podłożem, a także ocenić jaka jej ilość będzie nam potrzebna. Wbrew pozorom nie jest to łatwe zadanie, albowiem w grę wchodzi szereg różnorodnych czynników. Zaprawy klejowe znajdują się w ofercie bardzo wielu producentów, jednakże mają one bardzo różną zarówno wydajność i przeznaczenie
Tymczasem dobór odpowiedniego kleju do płytek jest, wbrew pozorom, bardzo ważnym zagadnieniem. Wybór niewłaściwej zaprawy klejowej, bądź co do rodzju podłoża, bądź też płytek, skutkować może ich pękaniem lub odpadaniem. Dobrze dobrany klej, przesądza tak naprawdę, czy ułożona okładzina będzie odpowiednio trwała i zostanie z nami na długie lata.
Rodzaje klejów do płytek
Wyróżnić można trzy główne rodzaje zapraw klejowych do płytek, a mianowicie :
- klej cementowy, który stanowi najczęściej wykorzystywaną zaprawę o charakterze uniwersalnym, z uwagi na fakt, iż można go używać do wielu różnych powierzchni oraz materiałów. Składa się o głównie z cementu szarego albo w formie bardziej szlachetnej – cementu białego. Kleje na bazie cementu szarego stosowane są przede wszystkim do glazury, terakoty oraz mozaiki, zaś na bazie cementu białego do kamieni, takich jak marmury, czy inne naturalne i sztuczne kamienie o charakterze dekoracyjnym. Klej stosowany może być także przy ogrzewaniu podłogowym. Ma postać pakowanej w worki suchej zaprawy, którą przed rozpoczęciem pracy z jego wykorzystaniem. należy rozrobić z odpowiednią ilością wody, w proporcjach wskazanych przez producenta,
- klej dyspersyjny, używany przede wszystkim do przytwierdzania płytek na metalu, płytach drewnopodobnych, płytach z karton gipsu i powierzchniach, które są już pokryte glazurą. Wyrabiany jest w formie gotowej do natychmiastowego użycia, w związku z tym nie trzeba go rozrabiać z wodą,
- klej na bazie żywic reaktywnych, charakteryzujący się całkowitą wodoodpornością, a także specyficznymi właściwościami co do przyczepności, stosowany głównie do układanego na zewnątrz gresu, podłóż metalowych, z poliestru, polichlorku winylu (PCV), a także do klejenia elementów na ułożonych już płytkach ceramicznych. Zaprawa tego rodzaju sprawdza się także doskonale do przytwierdzania płytek i terakoty położonej w kuchni czy też łazience, ponieważ znakomicie chroni przed ewentualnym przeciekaniem wody oraz jest odporny na wysoki poziom wilgotności powietrza.
Istnieją także kleje poliuretanowe, które mają postać dwuskładnikową i dodatkowo zabezpieczają przed wilgocią, charakteryzując się też wyższą ceną. Kleje, fugi i akcesoria do płytek ceramicznych zakupić można w sklepach specjalistycznych lub też wielkopowierzchniowych marketach budowlanych.
Symbole i oznaczenia klejów do płytek
Na opakowaniach zapraw klejowych producenci stosują szereg oznaczeń i symboli, które wskazują na rodzaj zaprawy klejowej oraz odzwierciedlają ich właściwości.
Rodzaje zapraw oznacza się literami, i tak
- klej cementowy – C,
- klej dyspresyjny – D,
- klej na bazie żywic reaktywnych – R.
Czas wiązania kleju wskazuje się przy pomocy oznaczenia cyfrowego, w następujący sposób:
- klej zwykły, o standardowym czasie wiązania – 1,
- klej o zmienionych właściwościach w tym zakresie, a więc szybszym albo dłuższym czasie wiązania - 2.
Na opakowaniach umieszcza się także inne oznaczenia, a mianowicie :
E – oznacza zaprawę o wydłużonym czasie otwartym, której zastosowanie umożliwia na zmianę umiejscowienia płytek już po ich ułożeniu,
F – klej do terakoty szybkowiążący,
T – zaprawy tiksotropijne o zmniejszonym spływie, stosowane zwłaszcza do montażu płytek ściennych. Kleje tiksotropijne charakteryzują się tzw. pamięcią kształtu, dzięki czemu zmniejszają spływanie płytek, który maksymalnie wynosi jedynie 0,5 milimetra,
S1 – zaprawy odkształcalne, używane do elementów zewnętrznych, a także w miejscach podatnych na naprężenia,
S2 – zaprawy wysoko odkształcalne, zdolne do znoszenia dużych naprężeń, dzięki czemu płytki nie kruszą się i nie pękają pod wpływem działających na nie odkształceń,
CF2 – klej do płytek o podwyższonych parametrach, szybkowiążący.
Ile potrzeba kleju do płytek?
Po podjęciu decyzji o wyborze rodzaju płytek na wykonanie okładziny oraz zorientowaniu się jaki typ zaprawy klejowej będzie najbardziej odpowiedni do naszych potrzeb, trzeba zdecydować ile kleju naprawdę potrzebujemy. Dokonanie prawidłowej kalkulacji w tym przedmiocie jest dość istotne, bo popełniony błąd będzie skutkował koniecznością dodatkowej podróży do sklepu z materiałami budowlanymi w celu zakupienia większej ilości materiału, albo zastanawianiem się co zrobić z jego nadmiarem. Tak, czy owak skutkować to będzie dodatkowymi, wcześniej nieprzewidzianymi, kosztami.
Sama kalkulacja przewidywanego zużycia kleju jest wbrew pozorom dość skomplikowanym zadaniem, trzeba przy jej przeprowadzaniu uwzględnić znaczną ilość zmiennych czynników, takich jak rodzaj, wielkość oraz kształt stosowanych płytek, wybrane miejsce montażu i jego właściwości, typ podłoża do którego ma zostać przymocowana okładzina, a także wybrana metoda klejenia.
Wielkość i rodzaj płytek ma znaczenie
Oczywisty wpływ na zużycie kleju ma wielkość i rodzaj płytki. Do przyklejenia płytek wielkoformatowych, które charakteryzują się o wiele większymi rozmiarami oraz masą, aniżeli płytki o standardowej wielkości, konieczne będzie zużycie znaczniejszej ilości zaprawy, ponieważ grubość warstwy kleju musi być nie tylko większa, ale też obejmować większą powierzchnię. Innej warstwy będzie potrzebował gres, a innej płytka ceramiczna, czy płytki na schody.
Praktyka doprowadziła do sformułowania ogólnych zaleceń na ten temat, a mianowicie ilość zużytego kleju dla płytek najmniejszych (o boku do 10 cm) wynosi 2,0 kg/m2, dla płytek o boku do 15 cm – 2,6 kg/m2, dla płytek średniego formatu, o długości boku do 25 cm – 3,3 kg/m2, dla płytek o długości boku do 30 cm – 4,0 kg/m2, dla płytek o rozmiarze większym aniżeli 30 cm – 5,0 kg/m2.
Również rodzaj płytek ma znaczenie dla ilości wykorzystywanej zaprawy klejowej. Taka sytuacja ma miejsce wówczas, gdy właściwości powierzchni danych płytek, powodują, iż są one słabo chłonne, w związku z tym konieczne jest stosowanie tzw. metody kombinowanej albo podwójnego smarowania. Polega to na tym, iż dolną stronę płytki trzeba posmarować ponownie (dodatkowa cienka warstwa kleju), co w sposób oczywisty powoduje znaczące zwiększenie ilości zużytej zaprawy klejowej w porównaniu do standardowej metody klejenia.
Typ podłoża, jego wyrównanie oraz miejsce użytkowania
Dokonując kalkulacji, jaka grubość kleju pod płytki zostanie zużyta do przytwierdzenia planowanej okładziny, niezbędne jest uwzględnienie także rodzaju podłoża oraz miejsca użytkowania płytek.
W celu właściwego przyklejenia płytek na zewnątrz, na przykład na tarasie, czy balkonie (tzw. płytki tarasowe), niezbędne będzie wykorzystanie znacznie większej ilości kleju, aniżeli w przypadku ich ułożenia wewnątrz pomieszczenia. Wynika to z konieczności każdorazowego stosowania w takich warunkach, opisanej powyżej metody kombinowanej, aby uchronić płytki przed odklejaniem lub pękania.
Na zużycie zaprawy klejowej istotnywpływ ma również sposób przygotowania podłoża, do którego przytwierdzona zostanie okładzina. Wszelkie jej pęknięcia, ubytki, nierówności, wypukłości czy wgniecenia, powodują zwiększenie zużycia zaprawy. Tym samym, im podłoże jest lepiej wyrównane, tym zużycie kleju będzie mniejsze i na odwrót.
Na zużycie kleju mają wpływ nawet warunki pogodowe, a dokładnie temperatura otoczenia w jakiej układa się płytki. Pamiętać trzeba, że im jest ona wyższa, tym większa ilość wody odparowuje z powierzchni kleju, co powoduje jego większe zużycie. Niebagatelne znaczenie mają również umiejętności i technika osoby układającej okładzinę: im bardziej doświadczony wykonawca, tym mniej ruchów pacą wykonuje przy pracy i mniej kleju zużywa.
Policz, ile potrzeba kleju do płytek za pomocą kalkulatora Knauf
Wyliczenia ilości zaprawy klejowej, koniecznej do ułożenia planowanej wykładziny z płytek można dokonać samodzielnie, albo też, ogromnie ułatwiając sobie zadanie, skorzystać z opracowanego przez ekspertów firmy Knauf kalkulatora materiałowego. Stanowi on narzędzie, które oprócz wskazania wydajności danego produktu, obliczy automatycznie także przybliżone koszty materiałów koniecznych dla danej inwestycji. Sama obsługa kalkulatora jest bardzo łatwa, wręcz intuicyjna, w związku z czym zakładaną kalkulację można przeprowadzić bez większego wysiłku. Ponieważ jednak konieczne jest uprzednie podanie dokładnych informacji o rodzaju oraz wielkości okładziny, miejscu jej ułożenia, a także przygotowaniu podłoża i stopniu jego wyrównania, wszystkie te informacje muszą zostać pieczołowicie zebrane, jeszcze przed uruchomieniem kalkulatora. Szczegółowe informacje i obliczenia uzyskać można klikając przycisk przy kalkulatorze, z którego korzystanie jest całkiem proste i możliwe w każdej chwili dzięki dostępowi do internetu.
Klejenie płytek krok po kroku
Pierwszym krokiem oraz warunkiem właściwego przyklejenia płytek jest bardzo dokładne oczyszczenie całej powierzchni podłoża z ewentualnych zabrudzeń, pyłów, zatłuszczeń itp., z jednoczesnym jego wysuszeniem oraz wyrównaniem, do czego można wykorzystać samopoziomującej masy szpachlowej.
Po wykonaniu tych czynności, należy w odpowiedni sposób rozrobić posiadaną zaprawę klejową, czego można dokonać ręcznie, bądź też przy użyciu wiertarki wyposażonej w specjalne mieszadło, a następnie nałożyć kielnią, jak najbardziej równomiernie, pierwszą część kleju na podłoże, po której później trzeba przeciągnąć pacą zębatą. Wymiar jej uzębienia zależny jest wielkości płytek, a więc długości ich boku i wynosi - przy boku dłuższym niż 10 cm – 5 mm d0 6 mm, przy boku od 10 do 20 cm - 8 mm, przy boku od 20 do 30 cm - 10 mm, przy boku dłuższym niż 30 cm - 12 mm.
Podczas przeprowadzania montażu płytek, niezbędne jest ich delikatne wciskanie w nałożoną zaprawę, przy jednoczesnym i lekkim obracaniu. Każą z płytek należy następnie ostrożnie dobić młotkiem gumowym, tak by nie osiadła na podłożu. Dodać trzeba, iż klej powinien pokrywać ok. 80% dolnej powierzchni płytki, zaś jeżeli zaprawa klejowa została naniesiona również na płytkę, a nie tylko na podłoże, wówczas rowki w zaprawie muszą przebiegać poprzecznie do rowków warstwy zaprawy na podłożu. Bardzo ważne jest, aby pomiędzy układanymi płytkami pozostawiać spoinę, której szerokość powinna wynosić przynajmniej 2 mm, do czego należy użyć w odpowiedniej wielkości krzyżyków dystansowych. Takie same warstwy dylatacyjne utworzyć trzeba także przy ścianach. Po zakończeniu klejenia wszystkich płytek, powstałe w ten sposób szczeliny, wypełnia się zaprawą do fug. Przed rozpoczęciem procesu klejenia płytek zobacz internetowe inspiracje, które pomogą Ci dokonać zmiany w wystroju Twojego wnętrza.
